wiązka
Encyklopedia PWN
mat. dla rozmaitości różniczkowej M — wiązka wektorowa π: TM → M, gdzie włóknem jest przestrzeń styczna TpM do rozmaitości M w punkcie p ∈ M, tj. przestrzeń wektorowa składająca się ze stycznych do rozmaitości w zadanym punkcie.
strumień cząsteczek (ale również atomów lub jonów) pod niskim ciśnieniem, w którym wszystkie cząsteczki poruszają się w tym samym kierunku i mają zbliżone prędkości;
mat. nazwa rozwłóknienia p: E → B, w którym włóknem jest przestrzeń wektorowa (liniowa przestrzeń), czyli E jest sumą mnogościową przestrzeni wektorowych Eb = p−1(b) dla b ∈ B i jest spełniony odpowiedni warunek lokalnej trywialności, występujący w definicji rozwłóknienia; w.w. definiuje się także jako układ ξ = (E, B, V, p), gdzie V jest przestrzenią wektorową izomorficzną z każdą przestrzenią Eb;
skupiony strumień elektronów, emitowanych z tego samego źródła i poruszających się po niemal równoległych torach w określonym kierunku.
fiz. zbiór fal elektromagnetycznych rozchodzących się w przybliżeniu równolegle, pochodzących z wielu promieniujących atomów substancji świecącej (źródła światła).
Materiały dodatkowe
Tabele, zestawienia
Słownik języka polskiego
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie...
