wiązanie koordynacyjne
Encyklopedia PWN
wiązanie koordynacyjne, wiązanie donorowo-akceptorowe,
wiązanie chemiczne, które tworzy para elektronów pochodząca od jednego atomu (donora) wiążącego się z drugim atomem (akceptorem) o nie zapełnionej powłoce elektronowej;
związki koordynacyjne, związki kompleksowe, kompleksy,
złożone cząsteczki lub jony (kationy, aniony), w których atom (lub jon) zw. atomem (jonem) centralnym jest połączony za pomocą wiązania koordynacyjnego z ligandami — jonami lub cząsteczkami obojętnymi.
oddziaływanie między atomami lub grupami atomów prowadzące do utworzenia bardziej złożonego układu, np. cząsteczki, kryształu (szkło kryształowe);
rodzaj wiązania chemicznego; występuje w związkach → koordynacyjnych.
dziedzina chemii zajmująca się syntezą, strukturą, właściwościami i przemianami związków koordynacyjnych (zw. również związkami kompleksowymi lub kompleksami);
związki chemiczne pierwiastka węgla, z wyłączeniem tlenków i siarczków węgla, kwasu węglowego i jego nieorganicznych pochodnych (węglany i wodorowęglany metali i amonu oraz chlorki, niepodstawione amidy i imidy kwasu węglowego), węglików metali, cyjanowodoru, cyjanamidu i kwasu cyjanowego oraz ich soli nieorganicznych, karbonylków metali, zaliczanych do związków nieorganicznych.
