wektorowy
Encyklopedia PWN
forma różniczkowa, forma zewnętrzna,
mat. antysymetryczne, kowariantne pole tensorowe (tensor) rzędu p (f.r. stopnia p); równoważnie: gładki przekrój p-tej potęgi zewnętrznej wiązki kostycznej (tzn. wiązki funkcjonałów liniowych na wiązce stycznej) do danej rozmaitości;
mat. wzór pozwala-jący zamieniać całkę powierzchniową zorientowaną na całkę potrójną i odwrotnie (całka);
wielkość fizyczna wektorowa równa natężeniu prądu elektrycznego przepływającego przez jednostkową powierzchnię;
niem. matematyk i sanskrytolog;
fizyk brytyjski;
hodograf
krzywa zakreślana przez koniec wektora (odkładanego od tego samego punktu) pewnej wielkości wektorowej [gr. hodós ‘droga’, gráphō ‘piszę’],
zmieniającej się wraz z parametrem t (np. czasem);
