warunkowe

Encyklopedia PWN

psychol. wyuczona reakcja wykonywana w celu osiągnięcia określonego skutku, umożliwiająca zaspokojenie jakiejś potrzeby; odruch warunkowy wytworzony poprzez tzw. warunkowanie instrumentalne.

klauzula

[łac. clausula ‘zakończenie’, ‘zamknięcie’],

prawo zastrzeżenie ograniczające lub rozszerzające skutki umowy, traktatu lub dokumentu prawnego.

kondycjonalizm

[niem. Konditionalismus < łac. condicionalis ‘warunkowy’],

filoz. teoriopoznawcze i metodologiczne stanowisko, zgodnie z którym każde zdarzenie lub zjawisko jest jednoznacznie wyznaczone przez ogół warunków, w jakich ono zachodzi, a zatem, gdy zostanie ustalony ten ogół warunków, można uznać je za całkowicie poznane;

Konorski Jerzy, ur. 1 XII 1903, Łódź, zm. 14 IX 1973, Warszawa,

neurofizjolog;

Lamarck

[lamạrk]

Jean Baptiste de Monet de Wymowa

, ur. 1 VIII 1744, Bazentin (Pikardia), zm. 18 XII 1829, Paryż,

francuski biolog, ewolucjonista, który zreformował układ systematyczny zwierząt; twórca lamarkizmu.

martyngał

[ang. martingale],

mat. proces stochastyczny (X_t), dla którego warunkowa wartość oczekiwana zmiennej losowej X_t, przy znajomości przebiegu procesu do pewnej chwili s (s < t), jest z prawdopodobieństwem 1 równa wartości zmiennej losowej X_s.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>