warunkowe
Encyklopedia PWN
psychol. wyuczona reakcja wykonywana w celu osiągnięcia określonego skutku, umożliwiająca zaspokojenie jakiejś potrzeby; odruch warunkowy wytworzony poprzez tzw. warunkowanie instrumentalne.
klauzula
prawo zastrzeżenie ograniczające lub rozszerzające skutki umowy, traktatu lub dokumentu prawnego.
[łac. clausula ‘zakończenie’, ‘zamknięcie’],
kondycjonalizm
filoz. teoriopoznawcze i metodologiczne stanowisko, zgodnie z którym każde zdarzenie lub zjawisko jest jednoznacznie wyznaczone przez ogół warunków, w jakich ono zachodzi, a zatem, gdy zostanie ustalony ten ogół warunków, można uznać je za całkowicie poznane;
[niem. Konditionalismus < łac. condicionalis ‘warunkowy’],
neurofizjolog;
Lamarck 
, ur. 1 VIII 1744, Bazentin (Pikardia), zm. 18 XII 1829, Paryż,
francuski biolog, ewolucjonista, który zreformował układ systematyczny zwierząt; twórca lamarkizmu.
[lamạrk]
Jean Baptiste de Monet de , ur. 1 VIII 1744, Bazentin (Pikardia), zm. 18 XII 1829, Paryż,
martyngał
mat. proces stochastyczny (Xt), dla którego warunkowa wartość oczekiwana zmiennej losowej Xt, przy znajomości przebiegu procesu do pewnej chwili s (s < t), jest z prawdopodobieństwem 1 równa wartości zmiennej losowej Xs.
[ang. martingale],
