wariacyjna
Encyklopedia PWN
niderlandzki kompozytor i organista;
̣:lıŋk
temat
muz. cząstka utworu muz., prezentowana zwykle na początku kompozycji lub jej części, o wyrazistym rysunku melodycznym, stanowiąca często w dalszym toku utworu podstawę tzw. pracy tematycznej lub motywicznej (czyli przekształcania t., opracowywania go, uwypuklania jego charakterystycznych motywów itp.);
[gr.],
nazwa muz. formy wariacyjnej, → wariacji.
mat. pojęcie odnoszące się do funkcji y(x) należących do dziedziny funkcjonału J[y(x)] — w.f. y(x) oznaczona symbolem δy(x)
wiązań walencyjnych metoda, metoda VB, (od ang. Valence Bond),
w mechanice kwantowej jedna z metod wariacyjnych stosowanych do opisu struktury elektronowej cząsteczek;
