walnym
Encyklopedia PWN
konfederacja
[średniow. łacina confoederatio ‘związek’, ‘przymierze’]:
zawiązana 22 VIII 1704 przez szlachtę małopol. pod przewodnictwem miecznika koronnego S.E. Denhoffa przeciwko Szwedom i elekcji Stanisława Leszczyńskiego, a w obronie zdetronizowanego, na mocy uchwał konfederacji warszawskiej 1704, Augusta II oraz za sojuszem z Rosją;
konfederacja warszawska 1704,
konfederacja generalna zawiązana 16 II 1704 w Warszawie, opierająca się na siłach szwedzkich, pod przewodnictwem starosty pyzdrskiego P. Bronisza, przeciwko Augustowi II, w obronie Stanisława Leszczyńskiego, którego ogłosiła królem, detronizując Augusta;
dolina walna w Tatrach Zachodnich, między gł. grzbietem tatrzańskim na południu i południowym wschodzie, Ornakiem i Kominiarskim Wierchem na zachodzie oraz Hrubym Reglem i Skoruśniakiem na północnym wschodzie;
duży okręt wojenny o napędzie mech., silnie uzbrojony, o znacznym zasięgu i dużej prędkości, z zasady opancerzony;
ojciec Anny Kutrzeby-Pojnarowej, historyk prawa pol.; wydawca źródeł dawnego prawa polskiego;
