wabienie
Encyklopedia PWN
łow. przyzywanie, ściąganie w czasie polowania zwierzyny na strzał przy użyciu wabików, także za pomocą zwierząt żywych (np. krykucha) lub wypchanych i ich podobizn (np. tzw. bałwanek).
czynniki fizyczne i chemiczne stosowane do wabienia owadów; → atraktanty (chem.).
dźwięki wydawane przez zwierzęta, będące w większości wytworem aparatu głosowego (wokalizacja) ;
biol. sygnały wabiące przyciągające odbiorców (osobniki lub swobodnie poruszające się komórki, np. gamety) mające znaczenie głównie w wabieniu partnera seksualnego.
atraktanty, środki wabiące,
chem. środki działające wabiąco na owady, gryzonie i in. szkodniki (naśladujące a. biologiczne);
łow. instrument dęty wykonany z pochwy rogowej (rogi) tura, żubra lub bydła domowego, niekiedy z kości lub metalu;
