użytkową
Encyklopedia PWN
grafika
dziedzina sztuki, której istotą jest powielanie na papierze (rzadziej pergaminie, atłasie, jedwabiu) kompozycji z uprzednio przygotowanej formy — klocka drewnianego, płyty metalowej (miedzianej, żelaznej, cynkowej, ołowianej, stalowej, aluminiowiej), kamienia litograficznego oraz innych materiałów (ceraty, linoleum, szkła, gipsu), od których często wywodzi się nazwa techniki.
[gr. gráphō ‘piszę’, ‘rysuję’],
wzorzec miary służący do wyznaczania masy ciała przy użyciu wagi, której konstrukcja nie zapewnia zrównoważenia masy tego ciała w inny sposób;
secesja
kierunek artystyczny rozwijający się ok. 1895–1905, wywodzący swą nazwę od charakterystycznego dlań oderwania się od akademickich tendencji sztuki XIX w., przejawiający się głównie w architekturze wnętrz i sztuce użytkowej oraz ornamentyce.
[fr. sécession < łac. seccesio ‘odejście’],
brat Stanisława, grafik, architekt wnętrz, fotografik;
ang. malarz, grafik, ilustrator, projektant, jeden z twórców nowoJzesnej sztuki użytkowej.