uzbrojenie
Encyklopedia PWN
ogół techn. środków walki (broń wraz z wyposażeniem niezbędnym do jej użycia, jak np. amunicja, wyrzutnie, przyrządy do kierowania ogniem): pojedynczego żołnierza (u. indywidualne), oddziałów (u. drużyny, pułku, dywizji), związków (taktycznych, operacyjnych), rodzajów wojsk (u. wojsk desantowych, pancernych), rodzajów sił zbrojnych (u. wojsk lądowych, marynarki wojennej — wojsk lotn.) lub całych sił zbrojnych.
największe w II RP przedsiębiorstwo przemysłu wojennego; utworzone 1927 w Warszawie,
tasiemiec uzbrojony, soliter, Taenia solium,
gat. płazińca z gromady tasiemców;
środki techniczne służące do: celowego rażenia (obezwładniania, zabijania) ludzi i zwierząt oraz niszczenia różnego rodzaju obiektów materialnych (budowli, sprzętu) — broń wojskowa (bojowa), polowania na zwierzynę — broń myśliwska, rywalizacji sportowej — broń sportowa, oraz obrony osobistej i ochrony mienia (indywidualnego i społ.) — broń cywilna.
uniwersalny okręt bojowy o napędzie mech., wszechstronnie uzbrojony, nieopancerzony;
