utleniacza
Encyklopedia PWN
środek do oczyszczania zębów i dziąseł;
perboraks, Na2B4O7 · H2O2 · 9H2O,
związek nieorganiczny należący do peroksoboranów — uwodnionych boranów (oksoborany), w których część cząsteczek wody (w przypadku p. — jedna) została zastąpiona cząsteczkami nadtlenku wodoru H2O2;
strefa, w której następuje wydzielanie dużych ilości ciepła oraz emisja promieniowania (zazwyczaj widzialnego) w wyniku intensywnego łączenia się palnych gazów lub par substancji z utleniaczem, najczęściej tlenem (spalanie).
związki metali z tlenem, o wzorze ogólnym MO2, w których występuje paramagnet. anion O2–;
potasu manganian(VII), dawniej nadmanganian potasu, KMnO4,
związek nieorganiczny, sól, fioletowoniebieskie kryształy o gęstości 2,74 g/cm3;
ogrzewanie substancji stałych w wysokiej temperaturze, niższej od ich temperatury topnienia, w celu spowodowania przemian fiz. lub chem.;
