usus
Encyklopedia PWN
usus
w prawie rzymskim służebność osobista, polegająca na używaniu rzeczy cudzej bez pobierania pożytków, chyba że miały one służyć zaspokajaniu potrzeb własnych uprawnionego do służebności;
[łac., ‘używanie’],
usus est tyrannus
zwyczaj tyranizuje, wywiera przymus.
[łac.],
usus magister est optimus
doświadczenie jest najlepszym nauczycielem (Cyceron).
[łac.],
