uskokowe

Encyklopedia PWN

struktura tektoniczna powstała wskutek przerwania i przemieszczenia się względem siebie dwóch części ośrodka skalnego wzdłuż oddzielającej je powierzchni uskokowej (lub szeregu takich powierzchni tworzących strefę uskokową);
geol. naturalny, samoczynny i skoncentrowany wypływ wód podziemnych na powierzchnię terenu lub dno zbiornika wód powierzchniowych (źródło zatopione);
geol. masa skalna oddzielona od sąsiednich obszarów przez formy tektoniki nieciągłej (uskoki, strefy uskokowe, rozłamy) oraz fleksury i wskutek tego zachowująca się w procesach tektonicznych jako odrębna całość.
część konstrukcji budynku ograniczająca go od góry, zabezpieczająca przed opadami atmosferycznymi, wiatrem, promieniowaniem ultrafioletowym, hałasem oraz zmniejszająca straty ciepła;
ruchy tektoniczne, będące w szerokim ujęciu fazami orogenezy alpejskiej, które występowały w triasie i jurze;
tektonika
[gr. tektonikós ‘budowniczy’],
geol. dział geologii, nauka zajmująca się ruchami i deformacjami litosfery, a zwłaszcza skorupy ziemskiej, oraz wykształceniem i genezą wielkich struktur geol.;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia