urbanistyczna
Encyklopedia PWN
akustyka
dział fizyki i techniki tradycyjnie obejmujący naukę o dźwięku rozumianym jako zjawisko słyszalne, związane z rozchodzeniem się fal sprężystych w ośrodku gazowym, a w miarę rozwoju także w ośrodkach ciekłym i stałym.
[gr. akoustikós ‘dotyczący słuchu’],
fizjografia
geogr. w geografii fiz. pojęcie określające w przeszłości (do 1939) ogólną charakterystykę warunków przyr. wybranego obszaru (budowę geol., rzeźbę, stosunki wodne, klimat, gleby, roślinność, świat zwierzęcy), a niekiedy, zwłaszcza poza Polską, utożsamiane tylko z charakterystyką geomorfologiczną;
[gr. phýsis ‘natura’, gráphō ‘piszę’],
deglomeracja
urb.:
[łac.],
japoński architekt i urbanista.
bioklimatologia
nauka zajmująca się oceną klimatu danego miejsca geogr. (regionu, miejscowości) pod względem jego oddziaływania na organizm ludzki;
[gr. bíos ‘życie’, klíma, ˜atos ‘strefa’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
