uprawny
Encyklopedia PWN
interdyscyplinarna nauka o zasadach i metodach prowadzenia doświadczeń z zakresu produkcji roślinnej i zwierzęcej;
dziedzina interdyscyplinarna, z pogranicza ekologii i antropologii, badająca człowieka jako gatunek biologiczny w jego związkach ze środowiskiem oraz zależności wewnątrzgatunkowe i międzypopulacyjne.
zjawisko powstające w wyniku przezwyciężenia ograniczeń, którym podlegają populacje w przyrodzie, polegające na gwałtownym wyładowaniu niekontrolowanych sił ekologicznych (głównie potencjału rozrodczego), tkwiących w gatunku;
elita
roln. wysoko kwalifikowany materiał nasienny roślin uprawnych otrzymywany z rozmnażania nasion wyższego stopnia odsiewu (superelita);
[fr. < łac.],
erynie, gr. Erinýes, zw. także eumenidami, gr. Eumenídes [‘życzliwe’],
mit. gr. bóstwa chtoniczne o dwojakim charakterze: groźne mścicielki przelanej w rodzinie krwi i wszelkich wykroczeń wobec naturalnego ładu, jednocześnie przyjazne opiekunki ładu świata przejawiajacego się w urodzaju.