unison

Encyklopedia PWN

unisono, all’unisono

[wł.],

muz. jednogłosowa gra lub śpiew;

[kạczczia],

rodzaj kanonu, popularny we Włoszech w XVI w., odpowiednik fr. chace, z którą łączy go charakter ilustracyjny (naśladowanie odgłosów polowania).

bałałajka,

ros. lud. instrument muz., z grupy chordofonów szarpanych, o trójkątnym (czasami owalnym) korpusie rezonansowym, wypukłym spodzie klejonym z deseczek i średniej długości szyjce, zakończonej płaską główką;

cerkiewny śpiew, muzyka cerkiewna,

muzyka Kościoła prawosławnego, z reguły wyłącznie wokalna, a cappella, wykluczająca użycie instrumentów muzycznych (z wyjątkiem samodzielnego użycia dzwonów cerkiewnych).

chór

[gr. chorós],

muz.:

Dion

[dją]

Celine, ur. 30 III 1968, Charlemagne k. Montrealu,

piosenkarka kanadyjska;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>