ulica
Encyklopedia PWN
urbanistyka
umiejętność budowy miast i kierowania ich rozwojem.
[łac. urbanus ‘miejski’],
stolica Polski i województwa mazowieckiego, pow. grodzki, na Nizinie Środkowomazowieckiej, obejmującej w granicach miasta część Kotliny Warszawskiej, Doliny Środkowej Wisły, Równiny Warszawskiej oraz krańce równin Wołomińskiej i Łowicko-Błońskiej, nad Wisłą (w obrębie miasta 28 km biegu rzeki); ośrodek aglomeracji warszawskiej.
włoski malarz i akwaforcista; jeden z najwybitniejszych przedstawicieli weneckiego malarstwa wedutowego.
stolica Niemiec położona we wschodniej części kraju, na Pojezierzu Brandenburskim, w Pradolinie Warsz.-Berlińskiej, nad Sprewą, u jej ujścia do Haweli.
w. w woj. kujawsko-pomor., w pow. żnińskim (gmina Gąsawa), na Pojezierzu Gnieźnieńskim, nad Jez. Biskupińskim;