układy hamulcowe
Encyklopedia PWN
układ złożony z hamulców (najczęściej ciernych) i urządzeń do sterowania nimi;
pojazd drogowy silnikowy, dwuśladowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, przeznaczony do przewozu osób i/lub ładunku, ciągnięcia przyczep albo wykonywania określonych czynności (np. samochód diagnostyczny);
urządzenie do zatrzymania, utrzymywania w stałym położeniu lub regulacji prędkości układu napędowego; h. sprzęga człon ruchomy (hamowany, najczęściej o ruchu obrotowym) z nieruchomym, związanym z podstawą lub korpusem maszyny.
przekładnia, w której ruch z wału wejściowego jest przenoszony na wał wyjściowy za pośrednictwem cieczy (np. oleju, wody);
ABS 
, ang. Anti-Lock Brakes System ,
techn. system przeciwdziałający blokowaniu kół pojazdu przy hamowaniu;
, ang. Anti-Lock Brakes System ,
EBS, ang. Electronic Brake System,
elektroniczny system sterowania ciśnieniem powietrza w siłownikach układu hamulcowego samochodu.
