tłumić
Encyklopedia PWN
socjol. zgromadzenie wielu ludzi na przestrzeni dopuszczającej bezpośredni kontakt, związanych przelotnie silną więzią psychiczną, przejawiającą się we wspólnym spontanicznym zachowaniu;
fiz. zmniejszanie się amplitudy drgań swobodnych w układzie drgającym (mech., akust., elektr.), wywołane rozpraszaniem energii;
telekom. zmniejszanie się amplitudy sygnału wzdłuż drogi przesyłowej (lub jej elementu składowego);
dekrement tłumienia, logarytmiczny dekrement tłumienia,
wielkość charakteryzująca zanikanie drgań swobodnych (z upływem czasu) w układzie drgającym (mechanicznym, akustycznym, elektrycznnym) w wyniku stopniowego rozpraszania energii;
selektywność
telekom. zdolność układu elektr. do wyodrębniania sygnału użytecznego spośród innych sygnałów (o częst. różnych od częst. sygnału użytecznego);
[łac.],
fale elektromagnetyczne dł. od 0,1 mm do 100 km (częst. od 3000 GHz do 3 kHz).
