tłuc
Encyklopedia PWN
tłuczeń, szuter,
kruszywo łamane jednokrotnie (jednokrotne przekruszenie surowca) o średnicy ziaren 20–80 mm, a nawet do 125 mm, otrzymywane przez łamanie lub kruszenie brył kamiennych lub gruzu ceglanego (t. ceglany), charakteryzujące się szorstkimi powierzchniami i ostrymi krawędziami ziaren;
ściśle związane z religią egipską wierzenie, że przez użycie symbol. środków wyrazu, tzn. słów i gestów, człowiek może spowodować konkretnie ukierunkowane działanie bezosobowych potężnych i tajemniczych sił (mocy magicznych), którego skutki sięgną określonych ludzi (żywych lub umarłych) bądź istoty nadprzyrodzone: bóstwa i demony.
elektroniczne środki ochrony osób i mienia przeznaczone do wykrywania i sygnalizowania warunków wskazujących na istnienie niebezpieczeństwa.
cement
sproszkowany mineralny materiał wiążący (spoiwo budowlane), który po wymieszaniu z wodą tworzy plastyczną mieszankę (zaczyn), mającą zdolność twardnienia w wodzie (co jest korzystne dla późniejszych własności wyrobów cementowych) i na powietrzu, dając sztuczny kamień odporny na działanie wody;
[łac. caementum ‘kamień tłuczony’],
ziarnisty materiał budowlany, stosowany m.in. do budowy dróg, torowisk, wytwarzania betonów, zapraw;
lesz
popiół z miałem węglowym, także tłuczeń żużlowy;
[niem.],
