trudno
Encyklopedia PWN
grupa włókien chem., które palą się lub żarzą w płomieniu, ale gasną od razu po jego usunięciu;
zmniejszanie palności org. materiałów polimerowych: tworzyw sztucznych, włókien chem., powłok lakierowych, gumy.
elektroda
chem. układ złożony z przewodnika elektronowego (metal, półprzewodnik) stykającego się z przewodnikiem jonowym (najczęściej ciekły elektrolit), w którym może przebiegać reakcja elektrodowa utleniania-redukcji.
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, hodós ‘droga’],
niemiecki malarz i grafik.
mineralny nawóz fosforowy;
trudno rozpuszczalny osad, wytrącający się w urządzeniach, w których ogrzewa się tzw. twardą wodę (np. w kotłach parowych, chłodnicach, czajniku);
