transcendentalny
Encyklopedia PWN
transcendentalny
filoz. przekraczający granice podmiotu (umysłu) poznającego i odnoszący się do przedmiotu poznania;
[łac. transcendentalis < transcendens ‘przekraczający’],
filoz. w fenomenologii wstrzymanie się od uznania tego wszystkiego, co nie jest zawarte w czystej naoczności;
filoz.:
termin użyty najpierw przez J. Senglera na oznaczenie nauki o „czystej świadomości” i jej „istocie”.
ruch zainicjowany 1958 w Indiach przez Maharishiego Mahesh Yogi (1917–2008);
niemiecki filozof, główny przedstawiciel klasycznej niemieckiej filozofii idealistycznej, jeden z najwybitniejszych reprezentantów oświecenia.
Materiały dodatkowe
Słownik języka polskiego
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie...
