tonem
Encyklopedia PWN
ton
techn. biała glinka kredowa, używana jako wypełniacz wodnych farb klejowych do malowania pomieszczeń.
[niem.],
językozn. poziom dźwięku wymawianej samogłoski jako składnika wyrazu; akcent toniczny lub muzykalny, służy w niektórych językach (chiń., syjamski, afryk.) do odróżniania znaczeń wyrazów.
ton
fiz., muz. dźwięk prosty (harmoniczny) o jednej częst., uzyskiwany np. w chwilę po pobudzeniu widełek strojowych, także jeden z tzw. t. górnych, harmonicznych lub składowych dźwięku, czyli alikwotów;
[gr.],
wietn. działacz komunist.;
dźwięki towarzyszące pracy serca, wysłuchiwane na powierzchni klatki piersiowej za pomocą słuchawki lekarskiej;
