tolerancja

Encyklopedia PWN

zdolność roślin do zachowania integralności struktur i podtrzymania przebiegu procesów życiowych w niekorzystnych (stresowych) warunkach środowiska;

[łac. reformatio ‘przekształcenie’],

ruch religijny, teologiczny i społeczny w łonie Kościoła zachodniego w XVI i na początku XVII w., w wyniku którego powstały Kościoły ewangelickie (Kościół ewangelicko-luterański i Kościół ewangelicko-reformowany), a w dalszej konsekwencji — Kościoły protestanckie (protestantyzm).

Stefan Batory, ur. 27 IX 1533, Somlyó (ob. Simleu, Rumunia), zm. 12 XII 1586, Grodno,

książę siedmiogrodzki, król Polski.

[łac. transplantare ‘szczepić’, ‘przesadzać’, gr. lógos ‘słowo’, ‘nauka’],

dział medycyny, nauka zajmująca się przeszczepianiem komórek, tkanek i narządów;

pierwotna niewydolność kory nadnerczy;

główna szkoła braci polskich, założona 1602 w Rakowie, z fundacji Jakuba Sienieńskiego, zwana Atenami sarmackimi;