tlen
Encyklopedia PWN
cięcie materiałów (gł. metali i stopów) polegające na ich miejscowym utlenieniu lub wytopieniu w wysokiej temperaturze;
elektrochem. czujnik stosowany do oznaczania składników gazowych w cieczach lub gazach, zwykle wykorzystujący pomiar potencjometryczny lub amperometryczny;
hipoksja
med. niedostatek tlenu w stosunku do aktualnego zapotrzebowania organizmu, powodujący niedotlenienie;
[gr. hypó ‘pod’, oxýs ‘ostry’, ‘kwaśny’],
hydrol. naturalny zbiornik śródlądowy, stanowiący wypełnione wodą zagłębienie terenu (misa lub czasza jeziorna), o brzegach ukształtowanych pod wpływem falowania i prądów wodnych, charakteryzujący się powolną wymianą wody.
francuski chemik, przyrodnik, rolnik i działacz gospodarczy.
miedź, Cu, cuprum,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 29;