terytorialne
Encyklopedia PWN
największa chrześcijańska wspólnota wyznaniowa, głosząca zasady wiary i życia religijnego określane jako katolicyzm, utożsamiająca się w swojej wierze i nazwie z Kościołem powszechnym (gr. katholikos ‘powszechny’) oraz uznająca w sferze doktryny i organizacji kościelnej autorytet papieża, biskupa Rzymu.
landwehr
rodzaj wojsk terytorialnych w Niemczech i Austro-Węgrzech, obejmujący starsze roczniki rezerwistów (w Austro-Węgrzech również mężczyzn nie należących do innych rodzajów służby wojsk.);
[lạntwe:r; niem.],
demogr. celowe oddziaływanie państwa, za pomocą odpowiednich bodźców, na kształtowanie się stosunków ludnościowych w celu osiągnięcia założonej liczby ludności oraz (lub) jej struktury wg płci i wieku, a także (lub) założonego tempa przyrostu i rozmieszczenia terytorialnego.
demogr. specyficzny proces zmiany nasilenia i form ruchliwości terytorialnej ludzi, związany z modernizacją.
pięć układów pokojowych, zawartych 10 II 1947 w Paryżu z europejskimi sojusznikami Niemiec z okresu II wojny światowej (tj. z Bułgarią, Finlandią, Rumunią, Węgrami i Włochami) przez te z państw koalicji antyhitlerowskiej, które były z nimi w stanie wojny;
