terminowy
Encyklopedia PWN
ekon. jedna z podstawowych kategorii ekonomicznych, która wyłoniła się w rezultacie rozwoju społecznego podziału pracy oraz odejścia od gospodarki naturalnej i barteru.
w prawie podatkowym nie będący podatnikiem podmiot (osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna), obowiązany (z mocy wyraźnego przepisu) do obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku na rachunek właściwego organu podatkowego (urzędu skarbowego lub wydziału finansowego urzędu gminy);
Raiffeisen Bank Polska SA
jeden z pierwszych w Polsce zagranicznych banków,
[rạifaizn ˜],
technika
dziedzina ludzkiej działalności, której celem jest oparte na wiedzy (na podstawach naukowych) produkowanie rzeczy i wywoływanie zjawisk niewystępujących w przyrodzie oraz przekształcanie wytworów przyrody;
[gr.],