termicznego

Encyklopedia PWN

dekstryny
[łac.],
polisacharydy, produkty częściowego rozkładu skrobi lub glikogenu;
diatermia
[gr. diá ‘przez’, thérmē ‘gorąco’],
początkowo metoda leczn. polegająca na nagrzewaniu ciała za pomocą fal elektromagnetycznych o częst. radiowych, obecnie termin określający także generatory tych fal (stosowane w medycynie od 1928).
diatermia, w której wykorzystuje się pole elektromagnetyczne o częstotliwości 0,3–3,0 GHz;
dinozaury, Dinosauria,
nadrząd lądowych gadów naczelnych (archozaurów). Występowały od późnego triasu (ok. 200 mln lat temu) do końca kredy (65 mln lat temu) na wszystkich kontynentach; z terenów Polski znane z jurajskich tropów z Gór Świętokrzyskich oraz fragmentów szkieletów teropodów: z końca triasu z Lisowic na Śląsku (powiat lubliniecki) i wczesnej jury z Sołtykowa w Górach Świętokrzyskich.
inform. urządzenie służące do zapisywania informacji z komputera na papierze, także na folii i in. materiałach.
drukowanie cyfrowe, drukowanie digitalne,
metody drukowania, w których wykorzystuje się dane w postaci cyfrowej zgromadzone w komputerze.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia