teoriopoznawczy

Encyklopedia PWN

kierunek filozoficzny ukształtowany w 2. połowie XIX w., rozwijający się na gruncie recepcji głównych założeń filozofii transcendentalnej I. Kanta;

nihilizm

[łac. nihil ‘nic’]:

praktyka

[niem. Praktik < gr. praktikós ‘czynny’, ‘rzeczowy’],

naukozn. dziedzina świadomej i celowej aktywności ludzkiej polegającej na przedmiotowej, zobiektywizowanej realizacji jakiejś nauki, doktryny, koncepcji itp.;

prezentacjonizm

[łac.],

stanowisko teoriopoznawcze, wg którego przedmioty w procesie poznania stanowią bezpośrednie dane spostrzeżeń lub w sposób zapośredniczony przez znaki, symbole;

realizm epistemologiczny, realizm teoriopoznawczy,

ogólna nazwa stanowisk filozoficznych uznających poznawalność przedmiotów zewnętrznych względem poznającego podmiotu;

rozumienie:

filoz.:

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>