teorie dynamiczne
Encyklopedia PWN
mat. początkowo — układy równań różniczkowych opisujących ruch zgodnie z dynamiką newtonowską.
koncepcja filoz. zakładająca konieczność postrzegania przedmiotu poznania jako struktury o charakterze hist.-dynamicznym i jednoczesnego nieustannego wiązania wysiłku teoret. z praktyką społ. o charakterze emancypacyjnym, wypracowana w kręgu myślicieli związanych ze szkołą frankfurcką.
geol. sformułowana w latach 60. XX w. i obecnie niemal powszechnie akceptowana teoria wyjaśniająca — w ramach spójnej koncepcji, zakładającej ruch płyt litosfery — rozrost dna oceanicznego, dryf kontynentów, rozwój wielkich struktur tektonicznych oraz przejawy wulkanizmu i sejsmiczności Ziemi.
dział analizy mat., poświęcony abstrakcyjnym uogólnieniom znanych pojęć geometrii klas. i matematyki elementarnej: długości odcinka, pola wielokąta, objętości wielościanu, 0-wymiarowej miary liczącej, tzn. liczby elementów zbioru.
mechanizmów i maszyn teoria (TMM),
dziedzina nauki zajmująca się teoret. i doświadczalnymi badaniami mechanizmów, maszyn i układów maszyn dotyczących ich parametrów geom., kinematycznych, dynamicznych i sterujących, oraz projektowaniem maszyn i mechanizmów w celu ich zastosowania w przemyśle i in. dziedzinach (np. biomechanice);
mat. część teorii układów dynamicznych związana z badaniem miar niezmienniczych określonych na przestrzeni fazowej.
