teleobiektywy

Encyklopedia PWN

teleobiektyw
[gr.-łac.],
fot. obiektyw wąskokątny o specjalnej budowie opt., dzięki której obudowa może być krótsza od długości odpowiadającej jego ogniskowej;
obiektyw będący podstawowym elementem urządzeń, takich jak: aparat fot., kamera film., powiększalnik, przeglądarka, kopiarka, rzutnik, projektor cyfrowy;
fot. rodzaj teleobiektywu, w którym elementami opt. są zwierciadła sferyczne, dzięki czemu uzyskuje się skrócenie jego wymiarów w stosunku do ogniskowej.
tele-
[gr. tḗle ‘daleko’],
pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z działaniem na odległość lub z telewizją;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia