telekomunikację porozumiewawczą
Encyklopedia PWN
telekomunikacja
dziedzina nauki i techniki oraz działalności ludzkiej dotycząca przekazywania na odległość wiadomości za pośrednictwem sygnałów, obecnie głównie elektrycznych.
[gr.-łac.],
radiokomunikacja
dział telekomunikacji związany z przesyłaniem wiadomości na odległość przy użyciu fal elektromagnetycznych, gł. fal radiowych;
[łac.],
sztuczny satelita Ziemi, służący do retransmisji sygnałów przesyłanych (za pomocą fal radiowych) z satelitarnych stacji naziemnych.
telefonia
dział telekomunikacji porozumiewawczej zajmujący się przekazywaniem dźwięków mowy (z wystarczającą zrozumiałością) pomiędzy co najmniej 2 abonentami sieci telefonicznej, za pośrednictwem urządzeń telekomunik.;
[gr.],
telegrafia
dział telekomunikacji porozumiewawczej zajmujący się przekazywaniem na odległość wiadomości w postaci zbioru znaków (liter, cyfr i in.), wydrukowanego lub utrwalonego na taśmie dziurkowanej;
[gr. tḗle ‘daleko’, gráphō ‘piszę’],
telekomutacja
dział telekomunikacji porozumiewawczej obejmujący zagadnienia związane z zestawianiem i rozłączaniem elementów drogi przesyłowej sygnałów pomiędzy określonymi punktami sieci telekomunikacyjnej;
[gr.-łac.],