tekst
Encyklopedia PWN
twórczość literacka ludów indiańskich przed podbojem Ameryki;
Wedy
teksty sakralne będące najstarszymi indoaryjskimi zabytkami językowymi i fundamentem całej późniejszej kultury Indii, powstałe przypuszczalnie XV–V w. p.n.e., ułożone w języku wedyjskim.
[sanskr., ‘wiedza’],
agama
Święte teksty późnego hinduizmu; w dźinizmie zbiór świętych pism kanonicznych uznawany przede wszystkim przez śwetambarów.
[sanskr. āgama ‘to, co przyszło’]:
w nauce prawa nazwa określająca ogół norm prawnych z okresu ukształtowania się organizmów państwowych.
filologia
dział nauk humanist. obejmujący badanie języka i jego wytworów, w tym także literatury danego narodu lub kręgu kulturowego.
[gr. philéō ‘lubię’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
historia form, niem. Formgeschichte, morfokrytyka,
w egzegezie bibl. element badań nad historią powstania tekstu, a zarazem nazwa szkoły i metody w hermeneutyce biblijnej, wpływowej w protestantyzmie liberalnym 1. poł. XX w.;