tarasowanie
Encyklopedia PWN
zabieg melioracyjny polegający na zmianie profilu stoków przez formowanie sztucznych tarasów ograniczających procesy erozyjne i ułatwiających rolnicze użytkowanie terenu;
melioracje
zespół zabiegów techn., agro- i fitotechn. oraz organizacyjno-gosp., służących regulacji stosunków wodnych w celu trwałego poprawienia zdolności produkcyjnych gleb uprawnych, ochrony i kształtowania zasobów wodnych i glebowych, przywracania walorów środowiskowych terenom zdegradowanym i zdewastowanym, a także w celu przystosowania terenu do hodowli ryb (stawy rybne);
[łac. melioratio ‘ulepszenie’],
proces usuwania negatywnych skutków degradacji gleby i przywracania glebom zdegradowanym ich dawnej sprawności;
