takt
Encyklopedia PWN
taniec hiszp. powstały na pocz. XVIII w., tańczony przez solową parę tancerzy przy wtórze gitary i kastanietów, w tempie umiarkowanie szybkim, w takcie trójmiarowym, przeplatany śpiewanymi kupletami;
fonograf
pierwsze urządzenie do mech. zapisywania i odtwarzania dźwięku, wynalezione 1877 i opatentowane 1888 przez Th.A. Edisona.
[gr. phōnḗ ‘głos’, ‘dźwięk’, gráphō ‘piszę’],
introdukcja
muz. wstępny odcinek utworu muz., często o charakterze improwizacyjnym, w wolnym tempie, kontrastujący z dalszym tokiem utworu, lecz zarazem ów tok przygotowujący (np. antycypujący jego materiał tematyczny);
[łac. introducio ‘wprowadzenie’],
szwajcarski pedagog muz. i kompozytor;
element notacji muzycznej, pionowa linia przecinająca jedną lub więcej pięciolinii, oddzielająca takty;
białoruska lud. pieśń i taniec zespołowy w takcie parzystym;