tabula
Encyklopedia PWN
tabula in naufragio
ostatnia deska ratunku.
[łac., ‘deska w czasie rozbicia się okrętu’],
tabula rasa
filoz. obrazowe określenie wskazujące na brak jakichkolwiek znaków i treści w umyśle poprzedzających proces poznania;
[łac., ‘czysta, niezapisana tablica przygotowana do pisania’],
m. w południowych Włoszech, w regionie Kampania, nad zat. Salerno (M. Tyrreńskie), na południowym wybrzeżu płw. Sorrento.
annales
w starożytnym Rzymie roczne zapisy urzędowe;
[łac., ‘roczniki’],
dobra tabularne, własność tabularna, dobra dominikalne,
dobra ziemskie w Galicji, od których płacono podatek, tzw. dominikalny, z których właścicielom służyły przywileje feudalne (jurysdykcja dominialna, władza policyjna, prawo do świadczeń pańszczyźnianych);
empiryzm
filoz. kierunek w teorii poznania wywodzący poznanie ludzkie z doświadczenia zmysłowego, zewnętrznego lub wewnętrznego.
[gr. émpeiros ‘doświadczony’],
