sądowy
Encyklopedia PWN
bajlif, ang. bailiff, bailie, fr. baillif,
występujący od średniowiecza tytuł urzędników o różnych kompetencjach i randze.
lekarz sądowy;
instancja
każdy z kolejnych stopni w systemie organów sądowych, adm., organizacji społecznych.
[łac.],
kasacja
w postępowaniu sądowym odwołanie od orzeczenia sądu niższej instancji do sądu ostatniej instancji (kasacyjnego) z powodu naruszenia przepisów prawa.
[łac. cassatio ‘zmiana’, ‘zniszczenie’],
świadczenie pieniężne pobierane na rzecz państwa lub samorządu terytorialnego (lub innego związku publiczno-prawnego) z racji czynności urzędowych organów państwowych lub samorządowych albo w zamian za usługi tych organów i instytucji publicznych.
Kodeks Andrzeja Zamoyskiego, Zbiór praw sądowych na mocy konstytucji roku 1776 przez J.W. Andrzeja Zamoyskiego ekskanclerza koronnego ułożony...,
projekt kodyfikacji prawa sądowego oprac. na polecenie sejmu przez komisję, na której czele stał A. Zamoyski, były kanclerz koronny; ogłoszony 1778;