szczelinowa
Encyklopedia PWN
litera alfabetu pol., wyodrębniona w średniowieczu z minuskuły rom. w celu oznaczenia samogłoski ustnej, tylnej, wąskiej;
litera alfabetu łac., w którym, podobnie jak w językach rom., językach czeskim, serbsko-chorwackim, węgierskim, oznacza spółgłoskę szczelinową, wargowo-zębową, dźwięczną;
litera alfabetu pol., powstała z podwojenia łac. v;
litera alfabetu pol. (i łac.), pochodząca poprzez gr. ζ (zeta, dzeta) od fenickiej (północno-zachodnio-semickiej) litery zaîn;
litera alfabetu pol. oznaczająca spółgłoskę środkowo-językowo-podniebienną, szczelinową, dźwięczną.
litera alfabetu pol. oznaczająca spółgłoskę przednio-językowo-dziąsłową, twardą, szczelinową, dźwięczną.
