szachownicowy

Encyklopedia PWN

urbanistyka

[łac. urbanus ‘miejski’],

umiejętność budowy miast i kierowania ich rozwojem.

boskiet

[fr. bosquet < wł. boschetto ‘lasek’],

zwarty masyw drzew i krzewów o geom. zarysie, ujęty strzyżonymi zwykle ścianami;

Lizbona, Lisboa,

stolica Portugalii, na pr. brzegu estuarium Tagu, ok. 15 km od O. Atlantyckiego;

lokacja

[łac.],

termin oznaczający w XII–XIV w. założenie nowej wsi lub miasta, z czasem także przekształcenie już istniejącej osady przez regulację przestrzenną i wyodrębnienie prawne, zazwyczaj na podstawie nowego prawa osadniczego, zwanego prawem niemieckim.

Łódź,

miasto wojewódzkie (województwo łódzkie), na pograniczu Wysoczyzny Łaskiej i Wzniesień Łódzkich, na wododziale Wisły i Odry; powiat grodzki, siedziba powiatu łódzkiego wschodniego.

Montauban

[mątobạ̃],

m. w południowo-zachodniej Francji, w regionie Oksytania, nad rz. Tarn;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>