systemie mitycznym

Encyklopedia PWN

Indianie
[hiszp. < gr. < sanskr.],
rdzenni mieszkańcy Ameryki (nazwę tę nadał im K. Kolumb, który użył jej w przekonaniu, że dotarł do Indii), przybyli w wielu falach migracyjnych z północno-wschodniej Azji pomostem lądowym istniejącym w miejscu dzisiejszej Cieśniny Beringa;
systemy religijne zbieracko-łowieckich społeczności Australii, oparte na doświadczaniu czasu mitycznego w postaci Czasu Snu (Alczera) jako podstawie interpretacji kosmosu oraz na relacjach z otoczeniem przyrodniczym (krajobrazem i zwierzętami).
teologia
[gr. theós ‘Bóg’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
uporządkowana wiedza religijna.
Inkowie, Inka
[hiszp. < keczua],
lud andyjski zamieszkującyw XVI w. obszar dzisiejszego departamentu Cuzco (ok. 22 tysiące km2), liczący wówczas kilkanaście podgrup, który stworzył państwo Tahuantinsuyu ze stolicą w Cuzco.
Kapila
[sanskr., ‘śniady’],
daty życia nieznane,
filozof indyjski;
archetyp
[gr.],
religiozn. w fenomenologii religii i religioznawstwie o orientacji projungowskiej (G. van der Leeuw, K. Kerényi, M. Eliade) najgłębsza struktura znaczeniowa przejawów sacrum, wzorzec ogólnoludzkich zachowań, ustalony najwcześniej w systemach mitol. (zwłaszcza mitach kosmogonicznych) i rel. kompleksach symbol. (np. tabu, ofiara);
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia