systemiczny
Encyklopedia PWN
systemiczne preparaty, preparaty układowe,
pestycydy odznaczające się zdolnością przenikania do tkanek roślin, gdzie rozprzestrzeniają się za pomocą wiązek naczyniowo-sitowych — przez część naczyniową (ksylem) od korzeni w górę do pędów i liści bądź odwrotnie, przez część sitową (floem) od liści do korzeni;
substancje biologicznie czynne o działaniu grzybobójczym (należące do pestycydów), stosowane w ochronie roślin w celu zapobiegania chorobom wywoływanym przez grzyby patogeniczne bądź do zwalczania tych chorób;
stosowane w ochronie roślin substancje chem. podnoszące odporność roślin na czynniki chorobotwórcze;
substancje chem. i mikrobiol. zaliczane do pestycydów, stosowane do zwalczania szkodliwych owadów w ochronie roślin, higienie sanitarnej, weterynarii i in.;
grupa chorób roślin wywoływanych przez patogeny z rodziny wroślikowatych (Peronosporaceae), zaliczanej do typu (gromady) lęgniowych (Oomycota), również grupa patogenów z rodziny Peronosporaceae.
pestycydy
substancje chem., syntetyczne lub naturalne, stosowane gł. jako środki ochrony roślin uprawnych, ponadto do ochrony drewna, tworzyw sztucznych i in. materiałów oraz do zwalczania pasożytów zwierząt i ludzi.
[łac. pestis ‘zaraza’, occido ‘zabijam’],
