synteza dźwięku

Encyklopedia PWN

tworzenie dźwięku wypadkowego przez składanie (superpozycję) dźwięków prostych o określonych stosunkach częstotliwości, amplitud i faz;

dźwięk,

fiz. zaburzenie falowe w ośrodku sprężystym gazowym, ciekłym lub stałym (fale sprężyste) wywołujące subiektywne wrażenie słuchowe u człowieka lub zwierząt (definicja z zakresu fizyki), a także subiektywne wrażenie słuchowe wywołane takim zaburzeniem (definicja z zakresu psychologii);

telewizja

[gr. tḗle ‘daleko’, łac. visio ‘widzenie’],

dział telekomunikacji zajmujący się przetwarzaniem obrazów scen ruchomych (z natury lub uprzednio zarejestrowanych na taśmie magnet.) na sygnały elektr., tzw. sygnały wizyjne, ich przesyłaniem łączami telekomunik. oraz odtwarzaniem w miejscu odbioru;

komputerowa muzyka,

tworzona za pomocą komputera,

telewizja, procesy techniki telewizyjnej,

analiza

[gr. análysis ‘rozłożenie’, ‘rozbiór’],

wieloznaczny termin stosowany w różnych dziedzinach nauki i techniki oraz w języku potocznym.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>