sylaba

Encyklopedia PWN

[gr. anápaistos ‘odwrócony’],

w metryce klas. nazwa stopy 4-morowej (mora) o 2 zgłoskach krótkich i jednej długiej:

– (odwrócony daktyl, stąd nazwa);

rodzaj maniery śpiewaczej, śpiewu na nic nie znaczących sylabach „a-ne-na”, stosowany w ruskiej cerkwi w XVI i XVII w.

system metryki arabskiej oprac. przez Al-Chalila Ibn Ahmada al-Farahidiego w VIII w.;

[łac.],

spółgłoski wymawiane z aspiracją;

[gr.],

występowanie niejednakowej liczby sylab w wersach, np. w wierszach nieregularnych, wolnych (wiersz asylabiczny).

[kạ̈dmən],

żył w 2. poł. VII w.,

pierwszy znany z imienia staroang. poeta chrześcijański;

Materiały dodatkowe