sygnałem o częstotliwości pośredniej
Encyklopedia PWN
elektrotechn. proces zmiany częst. sygnału o pewną określoną wartość z zachowaniem zawartej w nim informacji, polegający na przeniesieniu zbioru składowych widma sygnału do zakresu innych częst. w taki sposób, że zostają zachowane różnice częst. tych składowych oraz ich względne amplitudy i względne fazy.
odbiornik radiofoniczny, pot. radio,
telekom. rodzaj odbiornika radiokomunikacyjnego powszechnego użytku, przeznaczonego do odbioru i przetwarzania emitowanych przez stacje nadawcze fal radiowych wielkiej częst. przenoszących sygnały foniczne.
odbiornik telewizyjny, telewizor,
urządzenie elektroniczne przeznaczone do odbioru sygnałów telewizyjnych (emitowanych przez telewizyjne stacje nadawcze za pomocą anten nadawczych lub przesyłanych przewodowo w telewizyjnych sieciach przewodowych; telewizja) oraz do przetwarzania ich na obraz, odtwarzany na ekranie kineskopu lub ekranie LCD czy PDP, i na towarzyszący mu dźwięk, odtwarzany za pomocą głośnika (zespołu głośników) bądź słuchawek.
urządzenie elektroniczne przeznaczone do selektywnego odbioru sygnałów niesionych przez fale radiowe (emitowane przez nadajnik radiokomunikacyjny), a także do ich przetwarzania, ewentualnie rejestracji.
superheterodyna
rodzaj odbiornika radiowego;
[łac.-gr.],
