sygnałów synchronizacji
Encyklopedia PWN
synchronizacja
doprowadzenie 2 lub więcej zjawisk, przebiegów wielkości fiz., procesów itp. do stanu zgodności w czasie.
[gr.],
telewizja
dział telekomunikacji zajmujący się przetwarzaniem obrazów scen ruchomych (z natury lub uprzednio zarejestrowanych na taśmie magnet.) na sygnały elektr., tzw. sygnały wizyjne, ich przesyłaniem łączami telekomunik. oraz odtwarzaniem w miejscu odbioru;
[gr. tḗle ‘daleko’, łac. visio ‘widzenie’],
odbiornik telewizyjny, telewizor,
urządzenie elektroniczne przeznaczone do odbioru sygnałów telewizyjnych (emitowanych przez telewizyjne stacje nadawcze za pomocą anten nadawczych lub przesyłanych przewodowo w telewizyjnych sieciach przewodowych; telewizja) oraz do przetwarzania ich na obraz, odtwarzany na ekranie kineskopu lub ekranie LCD czy PDP, i na towarzyszący mu dźwięk, odtwarzany za pomocą głośnika (zespołu głośników) bądź słuchawek.
telewizja, procesy techniki telewizyjnej,
telekom. w systemach teletransmisyjnych zasada tworzenia sygnałów cyfrowych o dużej przepływności przez łączenie sygnałów o mniejszej przepływności;
całkujący układ, obwód całkujący,
elektron. obwód prądu zmiennego, w którym napięcie wyjściowe Uwy jest proporcjonalne do całki napięcia wejściowego Uwe, czyli: 
, gdzie K — współczynnik proporcjonalności, t — czas;
