sygnał binarny
Encyklopedia PWN
sygnał cyfrowy, w którym liczbami reprezentującymi wartości wielkości fiz. są: 0 i 1 (elementy binarne, bity);
sygnał
telekom. czynnik będący nośnikiem wiadomości, umożliwiający jej przesyłanie na odległość lub rejestrację;
[łac. signalis ‘dający znak’],
sygnał dyskretny, w przypadku którego kolejne wartości wielkości fiz. są reprezentowane przez ciągi liczb należących do skończonego zbioru;
sygnał przenoszący informacje o wartości wielkości: mierzonej, związanej z wielkością mierzoną, odtwarzanej przez wzorzec miary lub związanej z wielkością odtwarzaną;
kod binarny, kod dwójkowy, kod dwuwartościowy,
kod, w którym stosuje się sygnały elementarne przyjmujące jedną z dwu możliwych wartości (0 lub 1); stosowany gł. w technice cyfrowej.
telekom. wielkość określająca szybkość transmisji cyfrowej, równa liczbie elementów cyfrowych sygnału binarnego przekazywanych przez kanał telekomunik. w jednostce czasu;
