sworzniowe
Encyklopedia PWN
środek do transportu osobowego i towarowego, na 2 lub 4 kołach bądź na płozach (sanie), w którym siłą pociągową są zwierzęta: konie, muły, osły, kozy, bydło, psy, renifery.
brek, ang. break, brake,
ciężki, pojazd wielokonny, 4-kołowy, o otwartym nadwoziu;
pojazd konny, typowo pol., lekki, 4-kołowy, konstrukcji rozworowej lub sworzniowej (pojazd zaprzęgowy);
lando
otwarty, kilkuosobowy, 4-kołowy pojazd konny, z 2 rozkładanymi budami (przednią i tylną) i 2 jednakowymi siedzeniami naprzeciw siebie; nazwa od m. Landau w Niemczech, do którego 1704 ces. Józef I odbył podróż zbudowanym dla niego pojazdem;
[fr. < niem.],
plauka
4-kołowa kareta (zw. niekiedy karetą fiakierską), konstrukcji rozworowej lub sworzniowej, częściowo przeszklona, dla 2–4 osób (dla 6 z miejscami na koźle).
[niem.],
sworzeń, bolec,
krótki odcinek walcowego pręta, który po włożeniu do otworu w łączonych elementach (np. w drągu i tulei lub w tłoku i korbowodzie) uniemożliwia ich względne przesunięcie w kierunku prostopadłym do osi s.;
