styl

Encyklopedia PWN

typ ogrodu krajobrazowego ukształtowany w 2. połowie XVIII w. pod wpływem ideologii sentymentalizmu
szt. plast. termin stosowany czasem w odniesieniu do klasycystycznej twórczości artystycznej, powstałej w kręgu mecenatu króla Stanisława Augusta Poniatowskiego;
w chronologii rachuba czasu według kalendarza juliańskiego;
styl rozwijający się od lat 80. XV w. do połowy XVI w., za panowania dyn. Tudorów, w schyłkowej fazie gotyku ang., kiedy w architekturze pojawiły się elementy renes.;
moda w meblarstwie i wnętrzach w 2. połowie XIX w., rozpowszechniona początkowo we Francji, następnie w całej Europie 1852–70;
nazwa odmiany ang. klasycyzmu w architekturze i dekoracji wnętrz 2. poł. XVIII i pocz. XIX w.;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia