stroikowy

Encyklopedia PWN

[gr. órganon ‘narzędzie’],

instrument muzyczny z grupy aerofonów (klawiszowych);

[niem.],

muz. instrument klawiszowy, rodzaj małych, przenośnych organów z głosami stroikowymi;

[gr.],

instrument muz. z grupy aerofonów stroikowych, popularny w staroż. Grecji, związany tam z kultem Dionizosa;

basethorn, basetorn, rożek basowy,

instrument muz., dęty drewniany, z grupy aerofonów stroikowych (aerofony);

instrument muzyczny, aerofon stroikowy;

Słownik języka polskiego