stożkowaty
Encyklopedia PWN
archeol. protoneolityczna i wczesnoneolityczna kultura zajmująca obszar północnego Iraku i wschodniej Syrii w VIII–1. połowie VI tysiąclecia p.n.e.;
notozaury, Nothosauria,
podrząd prymitywnych gadów kopalnych, zauropterygii; zamieszkiwały w triasie wybrzeża ciepłych mórz — skamieniałości młodych i dorosłych osobników znane z Azji, Europy i Afryki;
pelikozaury, Pelycosauria,
wymarła grupa (dawniej uznawana za rząd) gadów ssakokształtnych (synapsydy);
pingo, bułgunniach,
geogr. stożkowaty pagór mrozowy z jądrem lodowym okrytym grubą warstwą osadów (mułów, piasków i żwirów);
archeol. najstarsza kultura polgarskiego kręgu kulturowego, określana też jako wczesnopolgarska, reprezentująca późny neolit na terenie wschodniej Słowacji i północno-wschodnich Węgier, datowana na 4000–3600 p.n.e.;
Połabskie, Góry, Nadłabskie Góry Piaskowcowe, czes. Děčínské stěny, niem. Elbsandsteingebirge,
region fizycznogeogr. we wschodnich Niemczech (Saksonia) i częściowo w północnych Czechach, pomiędzy Rudawami a Pogórzem Łużyckim;
