stałe
Encyklopedia PWN
fiz. przenikanie elektronów przewodnictwa w ciele stałym (metalu lub półprzewodniku) poprzez barierę potencjału, której wysokość (tj. energia odpowiadająca wierzchołkowi bariery) jest większa od energii kinetycznej elektronów.
mat. twierdzenia należące do analizy matematycznej lub topologii, podające warunki dostateczne na to, by istniał punkt stały przekształcenia f: X → X, tzn. taki element x ∈ X, który spełnia warunek f(x) = x.
stosowana dawniej nazwa przenikalności elektrycznej względnej.
ładunek 1 mola elektronów;
wielkość wiążąca międzymolekularne oddziaływania van der Waalsa cząsteczek w fazie gazowej (w próżni) z oddziaływaniem między cząstkami lub ciałami makroskopowymi stanowiącymi skondensowane fazy złożone z tych cząsteczek;
